به گزارش خبرنگار خودرونامه، طبق گزارش سایت رسمی ایران خودرو، تفاهم نامه همکاری های استراتژیک این گروه صنعتی و دانگ فنگ چین با حضور وزیر صنعت، معدن و تجارت به امضای مدیران عامل دو خودروساز رسید. در این گزارش تاکید شده که طبق تفاهم نامه موردنظر، نقشه راه همکاری های آینده دو شرکت ایران خودرو و دانگ فنگ در زمینه محصولات آینده و همکاری های فناورانه ترسیم شده و به زودی به مرحله قرارداد و اجرا خواهد رسید. سایت رسمی ایران خودرو همچنین گزارش داده که در جریان بازدید وزیر صمت از شرکت دانگ فنگ، قرارداد عرضه خودرو برقی برای نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور میان این شرکت و ایران خودرو به امضا رسیده و در مرحله اجرایی قرار گرفته است.

امضای تفاهم نامه همکاری های استراتژیک بین ایران خودرو و دانگ فنگ که در جریان سفر وزیر صنعت، معدن و تجارت به چین اتفاق افتاده، یادآور ماجرای 15 سال پیش است. در میانه های دهه 80، ایران خودرو که منوچهر منطقی را در راس هرم مدیریتی خود داشت، به سراغ یکی از خودروسازان بزرگ و دولتی چین به نام چری رفت تا با این شرکت وارد همکاری مشترک شود. از آن سو البته طرف چینی نیز که موقعیت فعلی را در صنعت خودرو نداشت، رغبت زیادی به این همکاری نشان داد. پیشرفت مذاکرات تا حدی بود که طرفین حتی درباره محصول تولیدی مشترک نیز به توافق رسیده و بنا بود مدلی به نام S21 در ایران به تولید برسد. در واقع همه چیز به خوبی و خوشی پیش رفت و دو خودروساز در آستانه عقد قرارداد همکاری مشترک بودند، اما در دقیقه 90 داستان عوض شد.

در آن مقطع، علی اکبر محرابیان (وزیر فعلی نیرو) در راس وزارت صنایع قرار داشت، کسی که جانشین علیرضا طهماسبی نخستین وزیر صنایع دولت محمود احمدی نژاد شده بود.

وی در جریان مراسمی در ایران خودرو و در حالی که توافق نهایی بین این شرکت و چری چین برای همکاری مشترک حاصل شده بود، رسما با آن مخالفت کرد. با اعلام مخالفت محرابیان، راه ایران خودرو و چری از هم جدا شد و همکاری مشترک بین آنها شکل نگرفت. با این حال، چندی بعد محرابیان به دست خود خط تولید محصولی را که قرار بود به صورت مشترک توسط ایران خودرو و چری به تولید برسد، در یکی از شرکت های بخش خصوصی افتتاح کرد.

چری البته در این سال ها توانست خود را به عنوان قطب اصلی بخش خصوصی صنعت خودرو ایران جا بیندازد، بنابراین از شکل نگرفتن همکاری با ایران خودرو چندان ضرر نکرد. در واقع به نظر می رسد زیان اصلی نصیب ایران خودرو و کلا خودروسازی کشور شد که می توانست به واسطه همکاری مشترک با این خودروساز چینی، سطح کمی و کیفی خود را ارتقا دهد.

با این حال، سیاستگذاران وقت، نگاه آینده نگرانه ای نداشتند و آن زمان به اصطلاح فقط تا نوک بینی شان را می دیدند. استدلال آنها این بود که خودروسازی چین در حد صنعت خودرو ایران نیست و چیزی به داشته های ایران خودرو اضافه نخواهد کرد. حالا بعد از 15 سال، سیاستگذار خود دست یاری به سمت چینی ها دراز کرده و می خواهد با کمک آنها، صنعت خودرو کشور را توسعه بدهد. در این 15 سال، خودروسازی چین پیشرفت زیادی را به خود دید، تا جایی که در حال حاضر شرکت های داخلی این کشور به یک چالش اساسی برای بزرگانی مانند تسلا و فولکس واگن و تویوتا به خصوص در عرصه خودروهای برقی تبدیل شده اند.

از آن سو اما خودروسازان ایرانی در این 15 سال با چالش های بزرگی مانند تحریم و قیمت گذاری دستوری مواجه بوده و توسعه چندانی نیافته اند. شاید اگر همکاری عمیق با چینی ها همان 15 سال پیش و با قراردادی برد-برد شکل می گرفت، هم صنعت و هم بازار خودروی ایران حالا وضع بهتری داشت. این را هم باید در نظر گرفت که خودروسازان ایرانی در آن مقطع می توانستند دست بالا را در همکاری با چینی ها داشته باشند، اما در حال حاضر بعید است بتوانند امتیاز خاص و بزرگی را بدون اینکه پوئنی ویژه تر به چینی ها بدهند، دریافت کنند.